ΑΓΚΑΛΙΕΣ

Η αγκαλιά σου είναι τόσο άδεια που δε μπορεί να τη δεχτεί

Κι όλες οι αγκαλιές άδειες της φαίνονται

Και τα βλέμματα πονηρά

Και οι πράξεις ανούσιες

Και τα χαμόγελα ψεύτικα

Και οι έρωτες ανυπεράσπιστοι

-Ο έρωτας είναι για τους αδύναμους σου είχε πει κάποτε, το περίεργο κορίτσι 

-Δώσε μου τη στάχτη σου και κάν’την φωτιά

Δώσε μου τη φωτιά σου και κάν’την νερό

Κι έλα να ξεπλυθείς, απάντησες μονομιάς 

Κι όμως δεν κράτησες την υπόσχεση που έδωσες

Κι ούτε κι αυτή βέβαια μπορούσε να αντεπεξέλθει

Η αγκαλιά σου έγινε άδεια

Και το συναίσθημα σου πάλιωσε

Το χάδι σου πέτρωσε

Κι όταν καμιά φορά τη νοσταλγείς

Τη βλέπεις στους δρόμους της πλατείας

Εύθραυστα αγέρωχη 

Να ψάχνει για άλλες αγκαλιές

Για να εμπλουτίσει

Την απουσία νοήματος