ΛΙΑΚΑΔΑ

Δώσε μου τη λιακάδα σου

Και μείνε μόνο μέχρι τα πρωτοβρόχια

Για έναν περίπατο στην κάτω πλατεία

Όπως έκανες τότε στα Κυριακάτικα πρωινά σου

Ψάχνοντας συνεχώς λόγους για σύννεφα που δεν έβρισκες

Μόνο τη λιακάδα σου ζητώ

Και το χρυσαφένιο των ονείρων σου

Τη δροσιά των λόγων σου

Και το αέρινο της κίνησής σου

Κι αν η λιακάδα σου χειμωνιάσει

Τότε μη μείνεις παραπάνω

Γιατί το κρύο μικραίνει τις ψυχές

Παγώνει τα συναισθήματα

Ησυχάζει τις φωνές

Δηλητηριάζει τις στιγμές

Κι εγώ πάντα αναρωτιέμαι

Πόσο δυνατή είναι η δική σου λιακάδα για αντέξει το κρύο μου