Ανοίγεις το ψυγείο να πιεις την πορτοκαλάδα σου και είναι εκεί. Πας να ψωνίσεις στο σούπερ μάρκετ και βρίσκεται μπροστά σου. Στο λεωφορείο έχεις άλλα πέντε λεπτά για να ακυρώσεις το εισιτήριο σου και ο οφθαλμίατρος τελείωσε την προγραμματισμένη σου εξέταση ακριβώς στα 30’. Προχθές στο γκαράζ αυτοκινήτων πάλι πλήρωσες περισσότερα. <<Ξεπεράσατε την ώρα και σας χρεώσαμε κάτι παραπάνω>>, σου είπαν. Η ημερομηνία λήξης σε κυνηγάει, όπου κι αν πας. Στέκεται μπροστά σου απειλητικά και κοιτά να καταστρέψει με μανία όλες τις στιγμές σου.
Απ’τη μια σκέφτεσαι, ότι πρόκειται για ένα ακόμα κόλπο των καπιταλιστικών κοινωνιών, που στόχο τους έχουν την περαιτέρω κατανάλωση. <<Τελείωσε η κάρτα μου, πρέπει να πάρω άλλη. >> <<Πάλι τελείωσαν τα γιαούρτια; Την άλλη φορά θα πάρω περισσότερα, να έχουμε καβάτζα.>> <<Παιδιά, ποιος πάει για τσιγάρα; Ξωμείναμε!>> Ένας φαύλος κύκλος από άχρηστα και χρήσιμα προϊόντα, διαφημιστικά και τζελ αδυνατίσματος, που δεν τελειώνει ποτέ γιατί πάντοτε ανακυκλώνεται εκνευριστικά γρήγορα. Χωρίς την ημερομηνία λήξης η παγκόσμια οικονομία θα είχε καταρρεύσει.
Όλα τα πράγματα κάποια στιγμή τελειώνουν. Είναι υλικά, αναλώσιμα, φθαρτά. Αργείς να το καταλάβεις αλλά κάποια στιγμή το συνειδητοποιείς. Άλλα έχουν χρόνο ζωής λίγα λεπτά, άλλα κάποιες μέρες κι άλλα ολόκληρα χρόνια. Κάποια σου δίνουν και εγγύηση και είσαι διπλά χαρούμενος έτσι. Άλλα λήγουν απρόσμενα και αιφνιδιαστικά και σε πληγώνουν περισσότερο: σπάνε, χαλάνε, βραχυκυκλώνουν, εκεί που δεν το περιμένεις. Ενώ άλλα σου δίνουν μια προειδοποίηση, περιμένεις το τέλος τους και αντιδράς πιο ομαλά. Το κινητό σου ας πούμε, πρώτα δεν ακουγόταν καλά, μετά κόλλαγε, όταν έγραφες μηνύματα κι ύστερα τα έφτυσε η μπαταρία του. Το ήξερες από πολύ νωρίς ότι έπρεπε να το αλλάξεις. Γιατί δεν το έκανες όμως; Το είχες αγαπήσει αυτό το κινητό. Είχατε περάσει τόσα μαζί. Τόσες συναυλίες και βόλτες και καφέδες και βροχές. Σου ήταν δύσκολο να το αποχωριστείς.
Μα μια στιγμή, τα συναισθήματα εξάρτησης και αγάπης και συνήθειας, που έχεις νιώσει για υλικά αντικείμενα δεν τα έχεις αισθανθεί και για ανθρώπους; Ίσως η μόνη διαφορά να είναι η ένταση του συναισθήματος. Όντως υπάρχει μια διαφορά στο μέτρο της αγάπης που νιώθεις για την καφετιέρα σου και σ’αυτό που νιώθεις για τον γκόμενο/α. Αν και κάποιες φορές στο μέτρο της εξάρτησης η καφετιέρα μπορεί να κερδίζει.
Από πότε άρχισαν οι σχέσεις να γίνονται μηχανές και οι άνθρωποι πράγματα; Κι εσύ δεν είχες σχέσεις εφήμερες; Σχέσεις ημερών, μηνών αλλά και χρόνων; Και κάποιες σου έδωσαν από νωρίς την εγγύηση ότι θα είστε για πάντα μαζί, ενώ άλλες έβλεπες ότι δεν είναι για πολύ και τις πετούσες κατευθείαν στο καλάθι των αχρήστων. Κι εδώ που τα λέμε ούτε καν αυτό το περιβόητο <<για πάντα>> ήταν για πολύ, αλλά πόσο χαιρόσουν κάθε φορά που το άκουγες. Σχεδόν το πίστευες κι ας ήξερες ότι επρόκειτο για ψευδαισθήσεις ερωτευμένων. Και είχες και σχέσεις που τελείωσαν ραγδαία και απροσδόκητα και άλλες που το’χες μυριστεί από καιρό ότι θα τελειώσουν και δεν αργούσες να βρεις ανταλλακτικές. Και αυτές που ενώ ήταν χαλασμένες από καιρό, δεν έπαιρνες ποτέ την απόφαση να τις αποτελειώσεις. Και προσπαθούσες και ξαναπροσπαθούσες, να φτιάξεις τα πράγματα, ακριβώς όπως έκανες και με το κινητό σου, που το πήγες σε τόσους τεχνικούς, αλλά μάταια.
Τα γεγονότα για άλλη μια φορά σε προσπέρασαν. Το κινητό είχε χαλάσει και η σχέση είχε λήξει. Ίσως θα ήταν πολύ πιο ανώδυνο αν το είχες ψυλλιαστεί λίγο πιο νωρίς και για τα δυο. Γιατί μπορεί και να μη διαφέρουν σε τίποτα τελικά.
Πετάς το κινητό και χωρίζεις. Ήταν κάτι που έπρεπε να κάνεις. Έχεις σιχαθεί και τα πράγματα και τις σχέσεις. Θα μπορούσες εύκολα να τα βάλεις με τους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή αγοράζουν πράγματα και κάνουν σχέσεις αλλά γρήγορα αντιλαμβάνεσαι, ότι τρελαίνεσαι και σταματάς εκεί. Τουλάχιστον ορκίζεσαι ότι δε θα ξαναεξαρτηθείς ούτε από υλικό αντικείμενο και κυρίως ούτε από άνθρωπο.
Και ξαφνικά γνωρίζεις κάποιον/α που σ’αρέσει αρκετά. Γνωρίζεστε, βγαίνετε, μιλάτε και είσαι σε στο τσακ να τον/την ερωτευτείς, όταν σου λέει: <<Ωχ μια στιγμή πετάγομαι στο ATM να σηκώσω λεφτά, γιατί μου τελείωσαν τα μετρητά. >> Μήπως και εσύ δε θα τελειώσεις κάποτε; σκέφτεσαι, και έχεις ήδη αλλάξει πεζοδρόμιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου